Prolog

Szłam dalej. Nie wiem, po co, nie wiem gdzie, wiem jednak, że muszę iść dalej. To moja wina, co się stało, ja tak namieszałam, a teraz zamierzam zrobić coś sto razy bardziej głupiego. Spoglądnęłam przez ramię w tył. Widać jeszcze było nikłe światło, pomału oddalające się od nas. Nie mam pojęcia gdzie idę, ale wiem, co muszę zrobić…